مقاله ۲۰۲۳: پلی ساکاریدهای قارچ دارویی روی سرطان

تاثیر قارچ ها روی سرطان

در این بخش به ترجمه مقاله ۲۰۲۳ با عنوان پلی ساکاریدهای قارچ های دارویی در درمان سرطان می پردازیم:

Mushroom Polysaccharides as Biological Response Modifiers in Cancer Therapy

چکیده

افزایش آمار سرطان در سراسر جهان بسیار نگران کننده است. سرطان با روش های مرسوم مانند جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی درمان می شود. اما همه این روش ها عوارض جانبی نامطلوبی بر میزبان دارند و سیستم ایمنی را به میزان قابل توجهی تضعیف می کنند.

یک استراتژی امیدوارکننده جدید برای مدیریت سرطان، ایمونوتراپی است که می‌تواند همراه با روش‌های مرسوم بدون تأثیرگذاری بر اثربخشی آنها استفاده شود.

قارچ ها مجموعه ای غنی از اجزای مختلف فعال دارویی از جمله عوامل ضد سرطان هستند. پلی ساکاریدهای قارچ به طور کلی تنظیم کننده های پاسخ بیولوژیکی (BRMs) دسته بندی می شوند. شش پلی ساکارید مشتق شده از قارچ، لنتینان، شیزوفیلان، ترکیبات مرتبط با هگزوز فعال، ترکیبات دارویی قارچ میتاکه، پلی ساکارید-کرستین و کمپلکس پلی ساکارید-پروتئین به عنوان داروهای ضد سرطان در نقاط مختلف جهان به صورت تجاری در دسترس هستند.

داروهای مشتق شده از قارچ برای استفاده طولانی مدت بی خطر هستند و هیچ عارضه جانبی ایجاد نمی کنند. این فصل پلی ساکاریدهای قارچ تعدیل کننده ایمنی و مفید بودن آنها در پیشگیری و درمان سرطان را خلاصه می کند.

قارچ دارویی روی سرطان

مقدمه تاثیر قارچ ها روی سرطان

سرطان دومین عامل مرگ و میر در سراسر جهان است. رشد و تکثیر کنترل نشده سلول های غیر طبیعی شایع ترین ویژگی سلول های بدخیم است. گسترش کنترل نشده سرطان می تواند منجر به مرگ شود. در سال 2030، میزان مرگ و میر ناشی از سرطان سیزده میلیون برآورد شده است (فرلی و همکاران، 2010؛ توره و همکاران، 2015).

روش های مرسوم درمان سرطان شامل جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی است. رادیوتراپی با موفقیت برای بسیاری از انواع سرطان ها استفاده می شود در حالی که شیمی درمانی به بخشی جدایی ناپذیر از درمان چند رشته ای سرطان ها تبدیل شده است و همچنین به عنوان یک اقدام تسکین دهنده در موارد سرطان پیشرفته عمل می کند. با این حال، درمان سرطان با روش های درمانی مرسوم عوارض جانبی شدیدی دارد.

بیشترین اثرات نامطلوب روی بافت خون ساز، مخاط دستگاه گوارش، غدد جنسی و پوست است. اثر روی بافت خونساز میزبان شدید است که منجر به سرکوب سیستم ایمنی می شود. این به نوبه خود بر درمان سرطان تأثیر منفی می گذارد و میزبان را در برابر عفونت های فرصت طلب و بیماری زا توسط میکروارگانیسم ها آسیب پذیر می کند.

هر دو رادیوتراپی و شیمی درمانی به طور ثابت به دفاع ایمنی بیمار آسیب می رسانند یا تضعیف می کنند که ممکن است قبلاً توسط خود سرطان آسیب دیده باشد. علاوه بر این، به طور کلی در درمان بالینی سرطان، بر کیفیت زندگی بیماران (QOL) به دنبال این درمان‌های کلاسیک بالا تأکید می‌شود. افزایش طول عمر نباید تنها معیار ارزیابی نتایج درمان باشد

بنابراین، تحقیقات اخیر به سمت توسعه ایمونوتراپی برای هدف قرار دادن و حذف سلول های سرطانی هدایت شده است. تعدیل‌کننده‌های ایمنی که به عنوان اصلاح‌کننده‌های پاسخ بیولوژیکی (BRM) شناخته می‌شوند، در حال حاضر به عنوان چهارمین روش درمان سرطان علاوه بر جراحی، رادیوتراپی و شیمی‌درمانی تکامل یافته‌اند (Bisht, Bist, & Dhasmana, 2010). اگر با توانایی درمان مرسوم در کشتن سلول های تومور تداخل نداشته باشند، عوامل محرک ایمنی احتمالاً مکمل های مفیدی برای درمان های مرسوم سرطان خواهند بود.

تاثیر قارچ دارویی روی سرطان

محصولات طبیعی برای پیشگیری یا درمان تومورها به دلیل سمیت بالینی بسیار کم در مقایسه با سایر داروهای شیمیایی، امیدوارکننده هستند (Hashem et al, 2022). با توجه به توسعه ترکیبات ضد تومور جدید با پتانسیل سمی کم، چندین پلی ساکارید با منشاء بیولوژیکی مختلف، مانند مخمر، جلبک، باکتری، گیاهان عالی و قارچ ها برای خواص ضد توموری و سایر خواص دارویی مورد بررسی قرار گرفته اند.

توانایی قارچ ها برای تولید متابولیت های زیست فعال مفید شگفت انگیز است و آنها منبعی پرکار برای داروها محسوب می شوند. پلی ساکاریدهای قارچ به طور کلی تحت عنوان تقویت کننده های ایمنی/ایمن سازان گروه بندی می شوند و اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیکی (BRM) نامیده می شوند (Sivanesan et al, 2022).

بسیاری از پلی ساکاریدهای قارچ عوامل ضد تومور قوی هستند و با کاهش عوارض جانبی مانند حالت تهوع، سرکوب مغز استخوان، کم خونی و کاهش ایمنی، مکمل درمان های معمولی هستند (پارک، 2022).

کشف و ارزیابی پلی ساکاریدهای جدید از قارچ های دارویی مختلف به عنوان ترکیبات ایمن جدید برای درمان سرطان به نقطه داغ تحقیقات تبدیل شده است. تحقیقات فشرده در این زمینه می تواند به توسعه داروهای ضد تومور از پلی ساکاریدهای قارچ کمک کند که می تواند برای استفاده طولانی مدت و همچنین با کمترین سمیت بی خطر باشد.