بیماری خودایمنی

(به انگلیسی: Autoimmune disease) به دسته‌ای از بیماری‌ها گفته می‌شود که بر اثر خودایمنی ایجاد شوند. بیماری خودایمنی هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می‌کند بیماری‌های خودایمنی می‌توانند اندام‌ها و بافت‌هایی از جمله گلبول‌های سرخ خون، عروق خونی، غده تیروئید، لوزالمعده، عضلات، مفاصل و پوست را درگیر کنند.

انواع بیماری‌های خودایمنی

از جمله بیماری‌های خودایمنی شناخته‌تر می‌توان به لوپوس، آرتریت روماتوئید و اسکلروز متعدد (ام‌اس) اشاره کرد. اغلب این بیماری‌ها مزمن هستند، اما بسته به نوع عارضه ممکن است قابل کنترل باشند. تاکنون ۸۰ نوع از بیماری‌های خود ایمن شناسایی شده است که طیف وسیعی از بافت‌ها و سلول‌های بدن را در بر می‌گیرد.

درمان شایع استافده از داروهای کورتونی است که سطح ایمنی بدن را پایین می آورد و به نوعی عوارض دارند.. اما اخیرا راه های طبعی بهتری مانند استفاده از مواد طبیعی مانند قارچ ها گزارش شده اند که روی آنها بدون عوارض اثر گذارند.

بیان مطالب زیر دلیلی بر تجویز یا توصیه ما برای مصرف قارچ ها برای بیماری های خود ایمنی نیست. بلکه ارایه آخرین یافته های علمی و عملی در این ارتباط است. میزان تاثیر آن به بدن فرد، میزان مصرف و … بستگی دارد. در صورت تصمیم قطعی به آزمون آن،‌ با ما مشورت نمایید تا تجربیات حاصل از مصرف سایرین در اختیار شما قرار گیرد.

درمان بیماری های خود ایمنی با کمک قارچ ها

اخیرا برخی از مطالعات علمی از تاثیر مناسب این قارچ گزارش داده اند. همچنین برخی از بیماران ما که از گنومیکس یا ماشمیکس یا گانودرما برای سایر بیماری های خود استفاده میکردند گزارشاتی از بهبود علایم گزارش کردند. ما در حال حاضر برای درمان بیماری های خود ایمنی  تنها گانودرما را توصیه میکنیم اما گنومیکس هم اثر گذار بوده اما بزودی کپسولی اختصاصی برای آن تولید خواهیم کرد.

با توجه به این موارد شرایط استفاده از این قارچ ها برای کمک به رفع این علایم توسط ما جمع آوری و در این مطلب بیان می شود. گانودرما در واقع یک آداپتوژن است. یعنی همه سیستم های بدن را بالانس میکند. در این بیماری سیستم ایمنی بدن را بالانس میکند. قدرت تشخیص آن را بالا میبرد تا به سلول های خودی حمله نکند.

نکات مهم درمان بیماری های خود ایمنی با قارچ ها:

• از این روش زمانی استفاده کنید که همه راههای دیگر را تست کردید و پاسخی مناسبی دریافت نکردید. از این درمان به همراه سایر روش ها استفاده نکنید. التبه اسفاده از پماد ها بلامانع است.
• پاسخ مثبت به وسلیه این روش زمان بر و احتمالا حداقل ۶ تا ۸ ماه طول میکشد.
• احتمال عدم پاسخ مثبت به این روش بالاست. یعنی تضمینی نیست.
• درمان وابسته به دوز است. تشخیص دوز مناسب سخت ترین مرحله است چرا که بدن هر فرد با فرد دیگر متفاوت است. ما دوز نیم گرم شروع می کنیم و در صورت مناسب بودن تا انتها همان را ادامه میدهیم. و در صورت زیاد بودن به نصف کاهش می دهیم و اگر کم باشد بعد از دوماه اندکی به آن اضافه میکنیم.
• مکانیسم اثر روی همه بیماری های خود ایمنی یکی است. یعنی گانودرما سبب می شود که سیستم ایمنی بدن قدرت تشخیص بهتری پیدا کند و جلو تخریب سلول ها و پیشرفت بیماری را میگیرد. همچنین به کمک سایر ترکیبات سبب بازسازی سلول های تخریب شده میکند.
• بیمار تعهد می دهد که در صورت بهبود علایم به هیج وجه دوز مصرف را بالاتر نبرد (ممکن است پاسخ عکس بدهد)
• این مطلب و تاکید ما روی مصرف گانودرمای خالص است و نه قهوه گانودرما. قهوه تحریک کننده است و ممکن است سبب تشدید بیماری های خود ایمنی شود. لذا مصرف قهوه گانودرما به هیچ وجه مورد تایید ما نیست.
• در طول درمان ، مصرف بیش از هشت لیوان آب در روز را فراموش نکنید.

---

---

در لینک های زیر برخی از بیماری های خود ایمنی به صورت تخصصی باز شده و مقالات مربوط به آنها ذکر شده اند:

---

پساریوزیس

---

ویتیلیگو

---

---

چرا سیستم ایمنی بدن به خودش حمله می‌کند؟

پزشکان هنوز علت این اختلال در سیستم ایمنی را نمی‌دانند. هرچند برخی از مردم بیش از سایرین مستعد ابتلا به بیماری های خودایمنی هستند. این بیماری، زنان را بیشتر از مردان گرفتار می‌کند. زنان در سال‌های باروری (بین ۱۴ تا ۴۴ سال) بیشتر مستعد ابتلا به بیماری خودایمنی هستند.

بعضی از بیماری های خودایمنی در برخی گروه‌ها شایع‌تر هستند. برای مثال، آفریقایی-آمریکایی‌ها و مردم اهل آمریکای لاتین نسبت به سفیدپوست‌ها بیشتر درگیر لوپوس می‌شوند.

برخی از بیماری‌های خودایمن، مثل بیماری ام اس یا لوپوس، زمینه‌ی ارثی دارند. البته تمام اعضای خانواده مستعد ابتلا به همان بیماری نیستند، اما زمینه‌ی به‌ارث‌بردن آنها را دارند.

به‌دلیل شیوع بیماری‌های خودایمن، محققان به فاکتورهای محیطی مانند تأثیر عفونت‌ها و قرارگرفتن در معرض مواد شیمیایی یا حلال‌ها مشکوک شده‌اند. «رژیم غربی» گزینه‌ی مشکوک دیگر روی میز است. اگرچه این مورد هنوز تأیید نشده، اما خوردن غذاهایی با چربی و قند بالا و استفاده از مواد فراوری‌شده با ایجاد التهاب در بدن مرتبط است. این مسئله می‌تواند موجب از کارافتادن واکنش دفاعی در بدن شود.

تئوری دیگری که در این زمینه وجود دارد، «فرضیه‌ی بهداشتی» نامیده می‌شود. به‌دلیل استفاده از واکسن‌ها و مواد ضدعفونی، کودکان امروز به‌اندازه‌ی کودکان گذشته، زیاد در معرض جرم‌ها و میکروب‌ها قرار نمی‌گیرند. این فقدان می‌تواند منجر به واکنش بیش‌‌ازحد سیستم دفاعی در برابر مواد بی‌ضرر شود.

انواع بیماری های خودایمنی رایج

تاکنون بیش از ۸۰ گونه‌ی مختلف از بیماری های خودایمنی شناخته شده‌اند. در اینجا ۱۴ مورد از رایج‌ترین آنها را بررسی می‌کنیم.

۱. دیابت نوع ۱

هورمون انسولین در لوزالمعده ساخته می‌شود و به تنظیم قند خون کمک می‌کند. در دیابت نوع ۱، سیستم ایمنی به سلول‌های سازنده‌ی انسولین در لوزالمعده حمله و آنها را نابود می‌کند. بالابودن قند خون موجب آسیب به رگ‌های خونی و همچنین اندام‌هایی مثل قلب، کلیه‌ها، چشم و اعصاب می‌شود.

۲. روماتیسم مفصلی

در این بیماری مفصل‌های بدن مورد حمله‌ی سیستم ایمنی قرار می‌گیرند. این حمله باعث بروز قرمزی، گرما، درد و سفتی در مفصل‌ها می‌شود. برخلاف ورم مفاصل که با بالارفتن سن پدیدار می‌شود، احتمال ابتلا به روماتیسم مفصلی از سی سالگی به بعد وجود دارد.

۳. پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک

معمولا سلول‌های پوستی رشد عادی دارند و هنگامی‌که سلول جدیدی تولید می‌شود، سلول‌های قبلی به سطح پوست آمده و از بدن دفع می‌شوند. پسوریازیس موجب تسریع رشد سلول‌های پوست می‌شود. در این حالت، سلول‌های اضافی روی هم انباشته شده و باعث قرمزی و زبرشدن پوست می‌شوند که به شکل پوسته‌پوسته یا پلاک پوستی دیده می‌شوند.

حدود ۳۰ درصد از افرادی که پسوریازیس دارند، به آرتریت پسوریاتیک نیز مبتلا می‌شوند. از علائم آرتریت پسوریاتیک می‌توان به التهاب، سفتی و درد مفاصل اشاره کرد.

۴. ام‌اس؛ یکی از بیماری های خودایمنی رایج

ام اس یا تصلب بافت چندگانه، نوعی بیماری است که به غلاف‌های میلین که سلول‌های عصبی را پوشش می‌دهند و وظیفه‌ی محافظت از آنها را دارند، آسیب می‌رساند. معیوب‌بودن غلاف‌های میلین باعث اختلال در ارسال پیام میان مغز و بدن می‌شود. این آسیب‌دیدگی می‌تواند باعث بروز نشانه‌هایی مثل بی‌حسی، ضعف، مشکل در تعادل و سختی در راه‌رفتن شود.

این بیماری در شکل‌های مختلفی ظاهر می‌شود که در سطوح مختلفی پیشرفت می‌کند. حدود ۵۰ درصد از مبتلایان به ام‌اس پس از گذشت ۱۶ سال از مبتلا شدن به این بیماری، برای راه‌رفتن به کمک احتیاج خواهند داشت.

۵. لوپوس منتشر

اگرچه پزشکان قرن ۱۹ لوپوس را به‌خاطر دانه‌هایی که روی پوست ایجاد می‌کند، به‌عنوان یک بیماری پوستی توصیف کردند، اما در حقیقت اندام‌های دیگری از جمله مفاصل، کلیه‌ها، مغز و قلب نیز تحت‌ تأثیر لوپوس قرار می‌گیرند. درد مفصل، خستگی و ضایعه‌های پوستی از شایع‌ترین نشانه‌های این بیماری هستند.

۶. بیماری التهابی روده

بیماری التهابی روده اصطلاحی است که برای توصیف شرایطی که باعث ایجاد التهاب در جدار روده می‌شود، به‌کار گرفته شده است. هرگونه از بیماری‌های التهابی روده به بخش متفاوتی از دستگاه گوارش آسیب می‌رسانند.

• «بیماری کرون» می‌تواند باعث سوزش در هر بخشی از دستگاه گوارش (از دهان گرفته تا مقعد) شود.
• «کولیت زخمی» تنها جداره‌ی روده بزرگ شامل پس‌روده (کولون) و راست‌روده (رکتوم) را درگیر می‌کند.

۷. بیماری آدیسون

این بیماری روی غدد فوق کلیوی (آدرنال) که وظیفه‌ی تولید هورمون کورتیزول و هورمون آلدوسترون را برعهده دارد، تأثیر می‌گذارد. پایین‌بودن سطح این هورمون‌ها می‌تواند به روش ذخیره و استفاده بدن از کربوهیدرات ها و شکر اثر بگذارد. داشتن ضعف، خستگی، کاهش وزن و پایین‌بودن قند خون از جمله نشانه‌های این بیماری است.

۸. بیماری گِرِیوْز

این بیماری غده‌ی تیروئید در گردن را مورد حمله قرار می‌دهد و باعث تولید بیش‌ازحد هورمون‌ها می‌شود. هورمون‌های تیروئید مسئول کنترل انرژی و متابولیسم بدن هستند.

داشتن مقدار بیش‌ازحد این هورمون‌ها فعالیت‌های بدن را تشدید می‌کند و باعث ایجاد نشانه‌هایی مثل برافروختگی، افزایش ضربان قلب، عدم تحمل گرما و کاهش وزن می‌شود.

یکی از نشانه‌های رایج بیماری گریوز بیرون‌‌زدگی چشم‌هاست که با نام «اگزوفتالمی» شناخته می‌شود. در حدود ۵۰ درصد از مبتلایان به گریوز، بیرون‌زدگی چشم‌ها نیز مشاهده می‌شود.

۹. سندروم شوگِرن

این بیماری به مفاصل و همچنین غده‌هایی که مسئول مرطوب و روان نگه‌داشتن چشم‌ها و دهان هستند، آسیب می‌رساند. از علائم مشخص سندروم شوگرن می‌توان به درد مفصل، خشکی چشم و خشکی دهان اشاره کرد.

۱۰. تیروئیدیت هاشیموتو

در این بیماری، تولید هورمون تیروئید آهسته می‌شود و به اصطلاح «کم کاری تیروئید» به‌وجود می‌آید. بالارفتن وزن، حساسیت نسبت به سرما، خستگی، ریزش مو و ملتهب‌شدن غده‌ی تیروئید (گواتر) از نشانه‌های بالینی تیروئیدیت هاشیموتو است.

۱۱. میاستنی گراویس

میاستنی گراویس یا ضعف وخیم عضلانی نوعی فلج ماهیچه‌ای است که مغز دیگر نمی‌تواند کنترل ماهیچه‌ها را به‌درستی انجام بدهد. زمانی‌که این عصب‌ها دچار اختلال شوند، سیگنال‌هایی که از مغز برای هدایت عضلات فرستاده می‌شوند، کارکرد لازم را نخواهند داشت.

یکی از شایع‌ترین علائم آن ضعف عضلات است که با انجام فعالیت‌های بدنی بدتر و با استراحت‌کردن کمی بهتر می‌شود. در این بیماری اغلب عضله‌هایی که کنترل بلع و حرکات صورت را برعهده دارند، درگیر می‌شوند.

۱۲. التهاب رگ

التهاب رگ زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی به عروق خونی حمله می‌کند. التهابی که در اثر این حمله بوجود می‌آید، باعث انسداد رگ‌ها و کم‌شدن جریان فشار خون می‌شود.

۱۳. کم‌خونی پرنیشیوز

این بیماری بر روی پروتئینی به‌نام «فاکتور داخلی» اثر می‌گذارد که به روده‌ها برای جذب ویتامین ب۱۲ از غذا کمک می‌کند. بدون وجود این ویتامین، بدن قادر به ساختن گلبول قرمز به‌اندازه کافی نخواهد بود.

کم خونی پرنیشیوز بیشتر در بزرگسالان سن بالا شایع است. به‌طور عمومی این بیماری بر ۰٫۱ درصد از مردم اثر دارد، اما حدود ۲ درصد از افراد بالای ۶۰ سال در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

۱۴. بیماری سلیاک؛ یکی دیگر از بیماری های خودایمنی

کسانی که مبتلا به بیماری سلیاک هستند، نمی‌توانند از غذاهای حاوی گلوتن استفاده کنند. گلوتن نوعی پروتئین است که در گندم، جو، چاودار و دیگر غلات یافت می‌شود. وقتی گلوتن وارد روده شود، سیستم ایمنی به آن حمله می‌کند و باعث سوزش و التهاب می‌شود.

عده‌ی زیادی از مردم نسبت به گلوتن حساسیت دارند که جزء بیماری های خودایمنی به حساب نمی‌آید. اما نشانه‌هایی مثل اسهال و درد شکم در هر دو مورد مشابه است.

 

---