دسته‌بندی

پیشنهاد‌هایی برای شما

آلزایمر

آلزایمر چیست؟

یکی از آشناترین نام هایی که این روزها می توان درباره بیماری ها و ناهنجاری های ذهنی شنید همین نام آلزایمر می باشد. این بیماری در سنین معمولا پیری بیشتر خود را نشان می دهد. به طوری که افزایش سن با تحلیل رفتن توانایی های ذهنی افراد و در نتیجه افزایش احتمال ابتلا به آلزایمر رابطه مستقیم دارد.

آلزایمر

بیماری آلزایمر دارای علائمی است که اکثرا آنها را در اطرافیانمان دیده ایم. از یاد بردن مکان، اشیاء، فراموش کردن اشخاص و اسم انها، گم کردن کلمات و پرسیدن سؤالات مکرر. که به تدریج به صورت ایراد در قضاوت، استدلال نمودن، اشکال در شمارش دیده می شود. با پیشروی تخریب آلزایمر به سمت عقب مغز بیمار حتی خاطرات ارزشمندش را از یاد برده. و به مرور بیماری حرکت و تنفس را درگیر نموده و قلب را از کار می اندازد.

سیر آلزایمر حدودا بین 8 تا 10 سال میباشد. از افرادی که بالای دهه 60 هستند از هر 10 نفر یک نفر مبتلا به این بیماری میشوند. راه های تشخیص این بیماری شرح حال و بسیاری ازتست های ارزیابی شناختی و مصاحبه بالینی، ام ار ای و Brain spect است. معمولا بیماران آلزایمری در خطر عفونت، سوء تغذیه، صدمات بدنی میباشند.

آلزایمر چگونه تشخیص داده می شود؟

هیچ آزمایش ساده ای برای تشخیص آلزایمر وجود ندارد، بنابراین نورولوژیست به گفته های شما در مورد تغییرات ایجادشده در فرد مورد نظر اتکا خواهند کرد. آزمایش وضعیت روانی که گاهی “mini-cog” نامیده می شود. یا سایر آزمایش های غربالگری می توانند مهارت های هیجانی یا حافظه کوتاه مدت او را اندازه گیری کنند. می توان برای پیشگیری از سایر مشکلات مانند سکته یا تومور از آزمایش های عصب شناختی و اسکن های مغزی استفاده کرد که می توانند اطلاعات دیگری درباره مغز فرد مورد نظر به دست دهند.

بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی غیرقابل بازگشت مرتبط با افزایش سن است که به مرور ایجاد می‌شود. علائم این بیماری در ابتدا ممکن است با تغییرات طبیعی حافظه، که گاهی با روند پیری رخ می‌دهند، اشتباه گرفته شوند. با این حال آلزایمر به تدریج منجر به تغییرات رفتاری و شخصیتی، کاهش توانایی‌های شناختی و در نهایت از دست دادن شدید عملکرد ذهنی می‌شود. بروز این اختلالات با پیشرفت آسیب ارتباطات سلول‌های عصبی (نورون‌ها) خاصی در مغز و مرگ آنها مرتبط است. آلزایمر شایع‌ترین علت زوال عقل در افراد ۶۵ ساله و بالاتر است.

علائم آلزایمر چیست؟

علائم بیماری آلزایمر طی چندین سال به آهستگی پیشرفت می‌کنند. گاهی اوقات ممکن است این علائم با نشانه‌های سایر بیماری‌ها اشتباه گرفته شوند و یا در ابتدا در زمینه افزایش سن توجیه شوند.

سرعت پیشرفت علائم در هر فرد متفاوت است. در برخی موارد، بیماری‌های دیگر، مانند عفونت‌ها یا سکته مغزی، یا مصرف برخی داروها می‌توانند علائم بیماری را تشدید کنند.

در صورتی که علائم فرد مبتلا به بیماری آلزایمر به سرعت بدتر شود، باید جهت مدیریت بیماری با پزشک مشورت کنیم، زیرا ممکن علت تشدید علائم، قابل رفع باشد.

علائم اولیه آلزایمر

  • فراموش کردن گفتگوها یا رویدادهای اخیر
  • قرار دادن وسایل در جای نادرست
  • فراموش کردن نام مکان‌ها و اشیا
  • مشکل در انتخاب کلمه مناسب
  • پرسیدن سوالات تکراری
  • ناتوانی در قضاوت یا تصمیم‌گیری
  • انعطاف‌پذیری کمتر

علائم مرحله میانی آلزایمر

  • مشکل در به یاد آوردن نام افراد و یا شناخت اعضای خانواده و دوستان
  • تشدید سردرگمی و سرگردانی، برای مثال، گم شدن یا ندانستن زمان
  • رفتار وسواسی، تکراری یا تکانشی
  • هذیان (باور به چیزهایی که نادرست است) یا بدبینی و بدگمانی (پارانوئید) نسبت به مراقبان یا اعضای خانواده
  • مشکل در گفتار
  • خواب آشفته
  • تغییرات خلق و خو، مانند نوسانات خلقی مکرر، افسردگی و احساس اضطراب، ناامیدی یا آشفتگی فزاینده
  • مشکل در انجام کارهایی که نیاز به ارزیابی فضایی دارد، مانند براورد فاصله
  • دیدن یا شنیدن چیزهایی که دیگران نمی‌بینند و نمی‌شنوند (توهم)

علائم مرحله پایانی آلزایمر

  • مشکل در غذا خوردن و بلع
  • مشکل در جابجا شدن یا حرکت کردن بدون کمک
  • کاهش وزن، گاهی اوقات شدید
  • بی اختیاری ادرار یا مدفوع
  • از دست دادن تدریجی توانایی حرف زدن
  • اختلال قابل توجه در حافظه کوتاه‌مدت و بلندمدت

در مراحل شدید بیماری آلزایمر، فرد ممکن است نیاز به مراقبت و کمک تمام وقت برای غذا خوردن، حرکت کردن و انجام امور شخصی داشته باشد.

چرا به آلزایمر مبتلا می‌شویم؟

تصور بر این است که بیماری آلزایمر ناشی از موارد زیر باشد:

  • تجمع غیرطبیعی برخی پروتئین‌ها در داخل و اطراف سلول‌های مغز: اگرچه دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث شروع این فرآیند می‌شود، اما دانشمندان اکنون می‌دانند که سال‌ها قبل از ظاهر شدن علائم، فرایند رسوب پروتئین‌ها شروع می‌شود.
  • کاهش مولکول‌های پیام‌رسان (انتقال دهنده‌های عصبی) که در ارسال پیام یا سیگنال بین سلول‌های مغزی نقش دارند.
  • کوچک شدن نواحی مختلف مغز: معمولاً اولین نواحی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند مسئول خاطرات هستند.