بیماری های خودایمنی

بیماری خودایمنی وضعیتی است که در آن سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه به بدن شما حمله می کند. سیستم ایمنی به طور معمول از بدن در برابر میکروب ها، باکتری ها و ویروس ها محافظت می کند. زمانی هم که این مهاجمان خارجی را احساس می کند، ارتشی از سلول های جنگنده را برای حمله به آنها می فرستد. سیستم ایمنی می تواند تفاوت بین سلول های خارجی و سلول های خود را تشخیص دهد.

بیماری خودایمنی (Autoimmune Disease) وضعیتی است که در آن سیستم ایمنی بدن شما به سلول‌ها و بافت‌های خود حمله می‌کند. بسیاری از ژن ها با بیماری های خودایمنی مرتبط هستند، اما دانشمندان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث این اختلال می شود. ما می دانیم که ژنتیک و سابقه خانوادگی شما در این امر نقش دارند. این امکان وجود دارد که بسیاری از بیماری‌های خودایمنی بر اثر تعامل عوامل محیطی و ژنتیک افراد ایجاد شوند، مانند:

1. رژیم غذایی
2. شیوه زندگی
3. قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی
4. عفونت ها
5. ژنتیک
6. عوامل محیطی

• ژنتیک

مهم‌ترین عامل بروز بیماری‌های خودایمنی ارثی بودن آن است. یعنی همه‌ی افراد در معرض ابتلا به این بیماری قرار ندارند و کسانی که والدین یا اطرافیان درجه یک آن‌ها به بیماری خودایمنی مبتلا است با احتمال بیشتری مبتلا می‌شوند و سیستم ایمنی بدن آن‌ها برعلیه بافت‌ و اندام‌های خودی آنتی بادی ترشح می‌کند.

• عوامل محیطی

به‌جز عامل ژنتیک عوامل محیطی هم می‌تواند شرایط بروز بیماری خودایمنی را فراهم کند. مثلا در افرادی که مبتلا به عفونت ویروسی یا باکتریال می‌شوند، فعالیت سیستم ایمنی بدن برای مقابله با عوامل بیگانه ممکن است تشدید شود و به‌صورت افسار گسیخته تمام بدن را مورد حمله قرار دهد.

خود ایمنی به چه معناست؟

در حالت طبیعی سیستم ایمنی انسان وظیفه دارد تا از بدن در برابر مهاجمین خارجی، مثل ویروس‌ها، محافظت کند. یعنی با ورود هر گونه نیروی خارجی سلول‌های دفاعی آماده می‌شوند تا با آن مبارزه کنند. بگذارید اینطور بگوییم که بدن تفاوت بین سلول‌های مفید خودی و مهاجمین را تشخیص می‌دهد.