4. اثرات ضد ویروسی و تقویت کننده سیستم ایمنی بدن

تاثیر گسترده ای از قارچ ها با اثرات ضد ویروسی علیه vویروس‌های خطرناک و همچنین اثرات ضد التهابی و تعدیل‌کننده ایمنی در آزمایش‌های مختلف جدول 1 پتانسیل قارچ‌های دارویی را برای ایجاد درمان‌های ضد ویروسی، ضد التهابی و تعدیل‌کننده ایمنی با طیف وسیع و همچنین پیامدهای درمان COVID-19 نشان می‌دهد. . قارچ آفتاب Agaricus brasiliensis (مترادف: Agaricus blazei SS. Heinem) به دلیل ویژگی های تغذیه ای و دارویی آن، اغلب به ویژه به عنوان چای مصرف می شود. عصاره های آبی (AqE) و اتانولی (EtOHE) از بدن میوه A. brasiliensis، و همچنین یک پلی ساکارید ایزوله (PLS)، در سلول های HEp-2 برای فعالیت ضد ویروسی علیه ویروس فلج اطفال نوع 1 مورد آزمایش قرار گرفتند. با لیست های انتخابی (SI) به ترتیب 5.4، 9.9 و 12.3، مقدار پلاک ها به نصف، 67 و 88 درصد کاهش یافت که AqE، PLS و EtOHE اندکی پس از ایمن سازی عفونت (زمان 0 ساعت) تجویز شدند (Faccin et al., 2007).

جدول 1. فعالیت های ضد ویروسی قارچ ها و ترکیبات شیمیایی آنها.

برای مشاهده به متن اصلی مقاله مراجعه نمایید.

4.1. تقویت سیستم ایمنی بدن

فعالیت های تقویت کننده ایمنی و شاید مبارزه با سرطان عصاره قارچ Agaricus blazei نیز کشف شده است. برای ارزیابی خانه‌سازی لکوسیت‌ها و اجرای آن، به موش‌ها لکوسیت‌های نشاندار شده با رادیو TC (99 متر) داده شد که مهاجرت لکوسیت‌ها به طحال و قلب حیوانات تحت درمان با A. Blazei را نشان داد. در طحال، محققان افزایش شروع نوتروفیل‌ها، سلول‌های NKT و مونوسیت‌ها و همچنین افزایش تولید TNF-α و IFN-γ را شناسایی کردند. سلول‌های NKT در گردش و مونوسیت‌ها نیز در نتیجه تجمع افزایش یافته تحریک شدند. لکه‌های زخم آترواسکلروتیک در آئورت موش‌ها با تعداد ماکروفاژها و نوتروفیل‌های بیشتر بهبود یافت. پس از 12 هفته مصرف مکمل، A. blazei باعث فعال‌سازی رونویسی ژن‌های مرتبط با شروع ماکروفاژ (CD36، TLR4)، کموتاکسی نوتروفیل (CXCL1)، چسبندگی لکوسیت (VCAM-1) و آسیب‌پذیری پلاک (MMP9) (Al.,Gonçalves) شد. 2012).

4.2. اثرات ضد ویروسی قارچ

طبق متون، قارچ‌های دارویی مرتبط، Agaricus blazei Murill، Hericium erinaceus، Grifola frondosa و Inonotus obliquus ممکن است به‌عنوان درمان‌های پیشگیرانه یا درمانی در عفونت کووید-19، به‌ویژه به‌عنوان اقدامات متقابل علیه پنوموکوکی، حتی زمانی که در اثر ابرعفونی ایجاد می‌شود، ارزش داشته باشند. باکتری های چند مقاوم، و برای واکنش بیش از حد ایمنی و التهاب مخربی که با حمله COVID-19 رخ می دهد (هتلند و همکاران، 2021؛ شهزاد و همکاران، 2020).

سنتیل کومار و همکاران. (2021) گزارش داد که Antcins از Antrodia cinnamomea و Antrodia salmonea آنزیم مبدل آنژیوتانسین 2 (ACE2) را در سلول های اپیتلیال مهار می کند که می تواند یک ترکیب بالقوه در برابر COVID-19 به عنوان عوامل پیشگیری کننده باشد. در اینجا antcin-I اثرات مهاری بر روی ACE2 در سلول های اپیتلیال انسان کشت شده نشان می دهد. در نتیجه، کنجکاوی زیادی در مورد اینکه آیا می توان از ترکیبات قارچ برای مبارزه با این بیماری همه گیر استفاده کرد یا خیر، وجود دارد. هدف ما نوشتن یک ارزیابی داستانی کوتاه از انواع مختلفی از قارچ‌ها بر اثرات ضد ویروسی و تعدیل‌کننده سیستم ایمنی و نحوه استفاده از آن‌ها در برابر COVID-19 بود.

سمیت سلولی در شرایط آزمایشگاهی و فعالیت‌های خصمانه به HIV-1 عصاره آبی Cordyceps sinensis با استفاده از تست‌های شبه ویروس CCK-8 و TZM-bl مورد بررسی قرار گرفت. عصاره C. sinensis فعالیت های ضد HIV-1 را در شرایط آزمایشگاهی نشان داد، در حالی که یک عصاره آبی از قارچ تازه ترانس کریپتاز مخالف را به طور موثرتری مهار کرد. علاوه بر این، رابطه معنی داری بین کنسانتره استرومای جدید و پروتئین Vif مشاهده شد. بر اساس این مطالعه، محدود کردن حرکت ترانس کریپتاز معکوس و مشارکت با پروتئین Vif ممکن است مانع از اثر ضد HIV-1 در شرایط آزمایشگاهی کنسانتره های آبی C. sinensis شود (Zhu et al., 2016).

پلی ساکارید گریفولا فروندوزا (GFP1) دارای یک ستون فقرات 1،6-d-گلوکان با یک واحد پخش جانبی 1،3-d-fucopyranosyl است و از میسلیوم Grifola frondosa جدا شده است. انتروویروس 71 میکروبی است که باعث بیماری دست، پا و دهان (EV71) می شود. GFP1 برای عملکرد ضد EV71 در سلول‌های کشت‌شده مورد ارزیابی قرار گرفت و مشخص شد که تکثیر ویروس EV71 کاهش یافته است، همچنین بیان پروتئین VP1 ویروسی و سمیت ژنی کاهش یافته است. علاوه بر این، با پوشاندن برش کاسپاز-3 ناشی از EV71 و کاهش IB، GFP1 اثرات آپوپتوز و سایر اقدامات را نشان داد. نتایج نشان می دهد که پلی ساکارید منحصر به فرد G. frondosa دارای عملکرد ضد ویروسی است و نشان می دهد که ممکن است به عنوان یک ماده شیمیایی درمانی جدید ضد EV71 در آینده موثر باشد (Zhao et al., 2016).

قارچ های Lignosus rhinocerotis، Pleurotus giganteus، Hericium erinaceus، Schizophyllum commune و Ganoderma lucidium در آزمایش‌های آزمایشگاهی به عفونت دنگی سروتیپ 2 (DENV-2) استفاده شد. برای استخراج قارچ از آب گرم (HAEs)، اتانول (EEs)، هگزان (HSEs)، مشتق اتیل استیک اسید (ESES) و استخراج آبی (ASEs) استفاده شد. فعالیت ضد DENV-2 عصاره ها به سه روش ارزیابی شد: آزمایش همزمان، چسبندگی و نفوذ با استفاده از سنجش کاهش پلاک و RT-qPCR. تأثیر زمان انبساط بر تکثیر ویروس در طول آزمایش‌های گسترش مورد بررسی قرار گرفت و یک آزمایش ویروس‌کشی برای ارزیابی تأثیر فوری هر قارچ بر روی DENV-2 انجام شد. بر اساس یافته‌ها، HAEs و ASEs L. rhinocerotis، P. giganteus، H. erinaceus و S. commune اثر سمی پایینی بر سلول‌های Vero داشتند و فعالیت ضد DENV2 را نشان دادند. در طول درمان همزمان، تمرکز نیمه مهاری ASEs (IC50) بین 399.2 و 637.9 میکروگرم بر میلی لیتر تخمین زده شد، در حالی که IC50 HAEs بین 312.9 و 680.6 میکروگرم بر میلی لیتر تخمین زده شد. ASEs (IC50: 226.3-315.4 میکروگرم بر میلی لیتر) و HAEs (IC50: 943.1-2080.2 میکروگرم بر میلی لیتر) نیز به عنوان عوامل اصلی مبارزه با تب دانگ در ارزیابی نفوذ شناسایی شدند. علاوه بر این، در آزمایش‌های همزمان و نفوذ همزمان ASEs و HAEs، سطح بیان ژن‌های ENV و NS5 اندازه‌گیری شد. فعالیت ضد DENV2 زمانی که عصاره قارچ پس از جذب عفونت اضافه شد، با توجه به زمان تبلیغ، قوی‌ترین بود.

آزمایشات در هیچ یک از غلظت ها، هیچ نشانه ای از اثر ویروس کشی وجود نداشت (Ellan et al., 2019).

در آزمایش‌های مبتنی بر سلول، درمان IOP (پلی ساکاریدهای Inonotus obliquus) فعالیت ضد کلسی ویروس گربه (FCV) (سویه F9) و حداقل سمیت سلولی را نشان داد. با توجه به تجزیه و تحلیل مکانیسم اثر این ترکیب، درمان IOP با مسدود کردن اتصال/جذب ویروس، اثرات بازدارندگی خود را مستقیماً روی ذرات عفونت تحریک می‌کند. IOP همچنین اثر ضد ویروسی را در برابر ویروس هرپس گربه 1، ویروس آنفلوانزای گربه H3N2 و H5N6، عفونت پانلوکوپنی گربه و عفونت پریتونیت مقاومت ناپذیر ویروس آنفلوانزا گربه نشان داد، که همگی ممکن است باعث بیماری های تنفسی و گوارشی گربه ها شوند. این داده ها نشان داد که IOP ممکن است برای درمان عفونت های گربه به عنوان یک ضد ویروسی با طیف گسترده استفاده شود (Tian et al., 2017).

شیبنو و همکاران (2011) کشف کرد که بخش‌هایی از عصاره آبی قارچ Inonotus obliquus تأثیر ویروس‌کشی بر ویروس هپاتیت C دارد و ویژگی‌های عفونی آن را در کمتر از 10 دقیقه 100 برابر کاهش می‌دهد. به طور مشابه، اثر ضد ویروسی آن در برابر ویروس نقص ایمنی انسانی نوع 1 (HIV-1) برای عصاره های آبی و آبی-الکلی قارچ نشان داده شد. گروه‌بندی 0/5 میکروگرم بر میلی‌لیتر، فعالیت ضد ویروسی با حداقل اثر مضر را هنگام استفاده همراه با عفونت در کشت سلولی لنفوبلاستوئید MT-4 نشان داد. بنابراین، قارچ توس را می‌توان در درمان‌های ضد ویروسی جدید و مهارکننده‌های تکثیر HIV به‌عنوان یک داروی منفرد یا به‌عنوان بخشی از یک درمان پیچیده استفاده کرد (Shibnev و همکاران، 2015).

یکی از شناخته شده ترین گونه های قارچ دارویی، گانودرما لوسیدوم، برای درمان تعدادی از بیماری ها استفاده شده است. تری ترپنوئیدها و پلی ساکاریدها به عنوان اجزای اصلی فعال دارویی در G. lucidum یافت شده اند (Boh et al., 2007). ترکیبات G. lucidum ضد تومور (چریان و همکاران، 2009)، ضد میکروبی (چن و همکاران، 2012a)، ضد آترواسکلروتیک، ضد التهاب، کاهش چربی خون (چن و همکاران، 2005)، ضد -خواص دیابتی، آنتی اکسیدانی، رادیکال زدایی و ضد پیری. علاوه بر این، اثر ضد ویروسی G. lucidum triterpenoids در برابر طیف وسیعی از ویروس‌های بیماری‌زا، از جمله ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1 و HSV-2)، ویروس آنفولانزای A (آنفولانزای A)، ویروس استوماتیت تاولی (VSV) نشان داده شده است. و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) (El-Mekkawy et al., 1998; Eo et al., 1999) و اثرات مهاری قابل توجهی در برابر پروتئاز NS2B-NS3 ویروس دنگی (DENV) در روش آزمایشگاهی.

همچنین در تجزیه و تحلیل سیلیکونی چهار تری ترپنوئید G. lucidum یعنی گانودرمانونتریول، لوسیدومول A، گانودریک اسید C2 و گانوسپورریک اسید A اثرات مهار پروتئاز ویروسی را در مقایسه با مهارکننده مرجع 1،8-دی هیدروکسی-4،5-دینیتروآنتراکینون ثبت کرد. بنابراین G. lucidum ممکن است به طور مفید در توسعه داروهای جدید برای درمان بیماری های مرتبط با DENV استفاده شود (Bharadwaj et al., 2019).

اثرات ضد ویروسی دو پلی ساکارید متصل به پروتئین از G. lucidum، یک پلی ساکارید متصل به پروتئین خنثی (NPBP) و یک پلی ساکارید اسیدی متصل به پروتئین (APBP)، با استفاده از تست کاهش پلاک در برابر ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 مورد بررسی قرار گرفت. HSV-1) و 2 (HSV-2). APBP از نظر فعالیت ضد ویروسی در برابر HSV-1 و HSV-2 در غلظت موثر 50% (EC50 300-520 میکروگرم بر میلی لیتر) از NPBP پیشی گرفت. APBP اتصال HSV-1 و HSV-2 به سلول های Vero را به ترتیب با دوزهای 100 و 90 میکروگرم بر میلی لیتر مسدود کرد و از ورود هر دو شکل HSV به سلول های Vero جلوگیری شد (Eo et al., 2000).

در مواجهه با ویروس نکروز خونساز عفونی (IHNV)، فعالیت ضد ویروسی لنتینان (LNT-1)، پودری که از قارچ Lentinus edodes mycelia (shiitake) ساخته شده است، مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج، LNT-1 دارای بار زیر اتمی 3.79 × 105 Da است و دارای ستون فقرات β-(13)-گلوکان با واحدهای شاخه جانبی β-(16)-گلوکوزیل است که توسط باقی مانده های مانوسیل و گالاکتوزیل خاتمه می یابد. . LNT-1 اثر ضد ویروسی را در برابر INHV نشان داد و مکانیسم های اصلی ضد ویروسی آن به دلیل غیرفعال سازی فوری و محدودیت تکثیر ویروس بود (لی و همکاران، 2009؛ Rincão و همکاران، 2012).

فعالیت ضد هرپس سیمپلکس ویروس 1 در عصاره های آبی فومز فومنتریوس (EC50، 11.22 میلی گرم در میلی لیتر؛ SI > 4.46)، Phellinus igniarius (EC50، 9.71 میلی گرم در میلی لیتر؛ SI > 5.15) و P. pini یافت شد. (EC50، 7.16 mg/ml؛ SI > 6.98) (Doğan و همکاران، 2018).

در مطالعه آزمایشگاهی دیگری در سلول‌های MDCK، فعالیت ضد ویروسی میسلیوم‌های قارچ بالاتر در برابر آنفولانزای A (سروتیپ H1N1) و عفونت هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2)، سویه BH مورد بررسی قرار گرفت. در حالی که آزمایش دیگری در سلول‌های RK-13 گزارش شد، Pleurotus ostreatus، Fomes fomentarius، Auriporia aurea، و Trametes versicolor در برابر سویه HSV-2 BH، با سطوح قابل مقایسه سرکوب آنفولانزا، قابل دوام هستند. در این مطالعه، A. aurea مقاومت در برابر آنفولانزا و تمرینات ضد تبخال نشان داد. فایل احیا کننده بالا (324.67) از میسلیوم T. versicolor 353 نشان می دهد که آن را تحریک می کند.

می تواند یک ماده بالقوه برای داروسازی به عنوان یک متخصص ضد ویروسی و ضد تبخال با سمیت کم باشد (Krupodorova et al., 2014).

در یک آزمایش موش، یک پروتئین ضد ویروسی مشتق شده از Grifola frondosa (GFAHP) از تکثیر HSV1 در شرایط آزمایشگاهی جلوگیری کرد و شدت عفونت ویروسی را کاهش داد (Gu et al., 2007). عفونت HSV1 به طور مشابه توسط پلی ساکاریدهای Agaricus blazei Murill در کشت های سلولی HEp2 مهار شد (میناری و همکاران، 2011؛ یاماموتو و همکاران، 2013). با کاهش اتصال عفونت، بخش و انتقال سلول به سلول، پلی ساکارید میسلیوم A. blazei بیماری های چشمی، پوستی و واژن (HSV2) را در موش کاهش داد، همانطور که با کاهش پلاک نشان داده شد (Cardozo et al., 2013). با کمال تعجب، این به دلیل انسداد نفوذ اولیه ویروس ایجاد شد (میناری و همکاران، 2011). در آزمایش‌های آزمایشگاهی، پلی‌ساکارید G. frondosa از تکثیر انتروویروس ۷۱ (EV71) که عامل اصلی عفونت پا، دست و دهان، خفه‌کردن مفصل‌بندی پروتئین ویروسی و القای آپوپتوز است، جلوگیری می‌کند (Zhao et al., 2016).

یک مطالعه نشان داد که متابولیت های A. blazei اثر ضد ویروسی مستقیمی بر علیه عفونت آنفولانزا در شرایط آزمایشگاهی داشتند و عفونت آنفولانزای H1N1 را در آزمایش ساختار پلاک پس از نفوذ ویروسی به سلول های میزبان مهار کردند (Avtonomova & Krasnopolskaya، 2014). Hericium erinaceus همچنین با بازگرداندن تحمل مخاطی در جوجه اردک هایی که توسط reovirus اردک Muscovy آسیب دیده بودند، ویژگی های ضد ویروسی نشان داده است (Wu et al., 2018). علاوه بر این، فرض بر این بود که H. erinaceus قادر به خنثی کردن آلودگی ویروس دنگی در شرایط آزمایشگاهی است، همانطور که توسط آزمایش‌های کاهش پلاک نشان داده شد که مهار چسبندگی و نفوذ و همچنین کاهش در بیان خروجی ویروس را نشان داد (Ellan et al., 2019).

در برابر ویروس آنفولانزای A (H1N1pdm)، فراکسیون های پلی ساکارید آب و عصاره اتانولی Pleurotus pulmonarius فعالیت ضد ویروسی نشان دادند (Ilyicheva et al., 2020). پس از معرفی شدن به سلول ها، فراکسیون های پلی ساکارید از تکثیر، مونتاژ و انتشار ویروس جلوگیری یا جلوگیری کردند.

قارچ های Pleurotus abalonus، Coriolus versicolor، Agaricus bisporus، Pleurotus citrinopileatus، Lentinula edodes، Pleurotus ostreatus، Rassula paludosa و Tricholoma giganteum همگی ترکیبات قارچی ضد HIV را توسعه داده اند. گزارش شده است که پلی ساکارید، پلی ساکاروپپتید، لکتین، لنتین، پروتئین شبه یوبیکوئیتین، پپتید و لاکاز عمدتاً رونوشت معکوس HIV و همچنین با کاهش ورودی ویروس، تکثیر، آنزیم ویروسی، تولید پروتئین ویروسی و پروتئین های سلولی را هدف قرار می دهند. برای بهبود ایمنی در برابر HSV-1، HSV-2، ویروس آنفولانزای A، HIV، HCV، FCV و EV71. پلی ساکارید، لکتین، لنتین و لاکاز از P. abalonus، P. citrinopileatus، L. edodes، و T. giganteum دارای IC50 0.1-2.2 M در برابر HIV-1 بودند. در حالی که داروهای ضد HIV مانند AZT، دی اکسی سیتیدین و دی اکسی اینوزین به ترتیب دارای IC50 0.03-0.5 M، 0.5-1.5 M و 2-10 M در برابر HIV-1 هستند. در نتیجه، ترکیبات مشتق شده از قارچ ممکن است به عنوان عوامل ضد ویروسی مورد استفاده قرار گیرند (Adotey et al., 2011; Collins & Ng, 1997; Eguchi et al., 2017; Li et al., 2008; Lv et al., 2009; Ngai. و نگ، 2003؛ سئو و چوی، 2021؛ وانگ و انگ، 2000، 2004؛ وانگ و همکاران، 2011، 2007).

مکانیسم‌های ضد ویروسی ترکیبات قارچی به خوبی در برابر ویروس‌های پوششی ثابت شده است. با این حال، ویروس‌های بدون پوشش مانند NoV و انتروویروس‌ها هنوز مورد بررسی قرار نگرفته‌اند. بنابراین، متابولیت‌های زیست فعال قارچ‌ها ممکن است به‌عنوان گزینه‌های ضد ویروسی در برابر ویروس‌های DNA و RNA مانند nCoV که باعث COVID-19 می‌شوند، استفاده شود (Seo & Choi, 2021). جزئیات بیشتر نتایج مطالعات ضد ویروسی در جدول 1 نشان داده شده است.

4.3. ترکیبات زیست فعال قارچ به عنوان تقویت کننده ایمنی

تقویت کننده های ایمنی اجزای مهمی در صنایع پیشرفته سلامت و تندرستی هستند که با نقش چارچوب آسیب ناپذیر به عنوان مانع اصلی پیشگیری از عفونت مطابقت دارند. به صورت بالینی، آنها معمولاً به عنوان سرکوب کننده های ایمنی، محرک های ایمنی، یا کمک های ایمنی طبقه بندی می شوند. برای افراد سالم، آنها همچنین به عنوان پیش دارو یا داروی پیشگیرانه مورد استفاده قرار می گیرند.

بیش از 50 قارچ حاوی مخلوط‌های طبیعی شناخته شده‌اند که برای رسیدگی غیرقابل نفوذ هستند و وزن و ساختار زیراتمی فوق‌العاده‌ای دارند. تقریباً هیچ قارچی با خاصیت تعدیل کننده سیستم ایمنی تمرینی ندارد که هم چارچوب های آسیب ناپذیر ذاتی و هم انعطاف پذیر را بهبود بخشد. آنها با تکثیر و فعال کردن اجزای چارچوب ایمن ذاتی مانند سلول های کشنده طبیعی (NK)، نوتروفیل ها و ماکروفاژها، و همچنین افزایش بیان و انتشار سیتوکین ها را افزایش می دهند، توسعه بدخیم و اختلالات غیرقابل درمان را افزایش می دهند. ). بسیاری از ترکیبات قارچ به عنوان یک سیستم ایمنی درمانی و تعدیل کننده ایمنی بالقوه در تحقیقات مختلف عمل می کنند و نتایج نشان می دهد که احتمالاً می توان از آن در درمان COVID-19 استفاده کرد.

برخی از این قارچ های مهم و ترکیبات آنها عبارتند از Grifola frondosa (Dicks: Fr) S.F. خاکستری (ارگوسترول)، گانودرما لوسیدوم (Curtis) P. Karst (گانودریول F، گانودرمانونتریول،

اسیدهای گانودریک (A، B، D، F، G، H، Z)، گانوسپورریک اسید A، گانوپلی)، گانودرما pfeifferi Bres (گانودرمادیول، لوسیدادیول و اسید آپلان اکسیدیک G)، گانودرما آنولار (Pers.) Bres. (Applanoxidic acid A)، Hericium coralloides (Scop.) Pers. (Erinacin E)، Inonotus hispidus (Bull.) P. Karst. (Hispolon و هیسپیدین)، Lentinula edodes (Berk.) Pegler (eritadenine)، Laricifomes officinalis (Vill.) Kotl. & Pouzar (Dehydrotrametenolic acid), Lenzites betulina (L.) Fr. (Betulinan A)، Scutiger ovinus (Scutigeral)، Scutiger Confluens (Albaconol)، Wolfiporia cocos (F.A. Wolf) (Dehydrotrametenolic acid)، Trametes versicolor (L.:Fr.) Quel. (Coriolan) و Schizophyllum commune Fries (Schizophyllan) (Hazama et al., 1995; Liua, 2002; Ali et al., 1996; Lee et al., 1996; Mothana et al., 2003; Saito et al., 2003; Saito et al., 2002; ساتو و همکاران، 2002؛ اسمانیا و همکاران، 2003؛ سزالاسی و همکاران، 1999؛ ژانگ و همکاران، 2002). این ترکیبات توضیح داده شده و ساختار آنها در شکل 2 نشان داده شده است.

این ترکیبات رشد سلول‌های B را برای تولید آنتی‌بادی تقویت می‌کنند و در عین حال تجزیه سلول‌های T را به سلول‌های شریک T تحریک می‌کنند که به طور مستقل با آسیب‌ناپذیری سلولی و هومورال مبارزه می‌کنند. لکتین‌های تعدیل‌کننده ایمنی، ترپن‌ها و ترپنوئیدهای تعدیل‌کننده ایمنی، پلی‌ساکاریدهای تعدیل‌کننده ایمنی، و پروتئین‌های تعدیل‌کننده ایمنی قارچی (FIPs) چهار دسته اصلی تعدیل‌کننده‌های ایمنی قارچ هستند که ثابت شده‌اند به طور موثری تولید سیتوکین را کاهش می‌دهند (Zhao. 2020).

TML-1 و TML-2، دو لکتین جدا شده از Leucocalocybe mongolica (Syn. Tricholoma mongolicum)، فعالیت های ضد سرطانی و تعدیل کننده ایمنی را از طریق افزایش تولید فاکتورهای فعال کننده ماکروفاژ و مانع از تکثیر شبه لنفوبلاست موش نشان دادند (p815). سلول های ماستوسیتوما با افزایش نیتریت و فاکتور نکروز تومور (TNF-α). اینترفرون (IFN-γ) و سایر سیتوکین‌ها، مانند اینترلوکین (IL-1β) و فاکتور رشد تبدیل‌کننده (TGF)، تحت‌تاثیر تنظیم افزایشی نیتریک اکسید سنتاز (iNOS) قرار می‌گیرند (Zhao et al., 2020).

حتی در دوزهای بسیار کم، لکتین از Grifola frondosa نشان داده شده است که تاثیر سیتوتوکسیک قابل توجهی بر سلول های HeLa در شرایط آزمایشگاهی دارد. لکتین شبیه Ricin-B، یک لکتین 15.9 کیلو دالتونی همودیمر متصل به لاکتوز، جدا شده از سحابی Clitocybe با عملکرد ضد تکثیر بر علیه سلول های T لوسمیک انسانی با اتصال به گیرنده های کربوهیدرات (Pohleven و همکاران، 2009)، باعث بلوغ و فعال شدن می شود. سلول های دندریتیک (DCs)، و همچنین فعال شدن بسیاری از سیتوکین های پیش التهابی (Pohleven et al., 2012).

LNT-1، پودر لنتینان ساخته شده از قارچ Lentinus edodes mycelia (shiitake)، باعث کاهش قابل توجهی در خروج سیتوکین های التهابی مانند TNF-α، IL-2 و IL-11 و همچنین افزایش بیان شد. سیتوکین های ضد ویروسی، ضد تکثیری و سیستم ایمنی مانند IFN-1 و IFN-γ (لی و همکاران، 2009؛ Rincão و همکاران، 2012). پاسخ ایمن معمول، همانطور که قبلاً گفته شد، یک عامل تعیین کننده در شدت بیماری COVID-19 و نتیجه عفونت است. بنابراین، اثرات LNT-1 را می توان در برابر این بیماری ارزیابی کرد، زیرا بیماران SARS-COV-2 دارای سطوح بالایی از سیتوکین های شعله ور هستند (Chaisuwan et al., 2021).

به طور مشابه در مطالعه دیگری با استفاده از پپتیدومانان استخراج شده از کوردیپس میلیتاریس، موش های آلوده به ویروس آنفولانزای A (H2N2) به صورت خوراکی و داخل صفاقی با پپتیدومانان تجویز شدند که باعث افزایش بقا و افزایش سطح IFN در خون شد (Suzuki et al., 1979). در بافت ریه موش، تثبیت ریه و تیتر ویروس را نیز کاهش داد. با این حال، در شرایط آزمایشگاهی، پپتیدیدومانان هیچ تاثیری بر ویروس نداشت. با توجه به نتایج مطالعه، به نظر می رسد پپتیدومانان عفونت ویروسی را از طریق تقویت ایمنی کاهش می دهد (هوانگ و همکاران، 2014).

4.3.1. اثرات تعدیل کننده ایمنی ترپن های قارچ

ترپن‌های اصلاح‌شده (ترپنوئیدها یا ایزوپرنوئیدها) در قارچ‌های بزرگ با خواص بیولوژیکی که ممکن است در پزشکی استفاده شوند، کشف می‌شوند. گانودرما sp. قارچ‌هایی مانند G. lucidum و G. applanatum به دلیل مقادیر بالای تری‌ترپنوئیدها مانند لانوستان که دارای فعالیت‌های تعدیل‌کننده ایمنی و ضدعفونی است، شناخته شده‌اند (چاکرابورتی و همکاران، 2019). در حالی که تری ترپنوئیدهای G. lucidum و G. lingzhi ممکن است به حداقل رساندن سمیت کلیوی ناشی از دارو و التهاب کمک کنند. فعال شدن مسیر فاکتور هسته ای (NF-kB) و پروتئین کینازهای فعال شده با میتوژن دارای خواص ضد توموری، تعدیل کننده ایمنی و/یا ضد عفونی G. lucidum، G. lingzhi، و G. applanatum هستند. اینا و همکاران، 2013؛ جئونگ و همکاران، 2008).

از سوی دیگر، رفتارهای متنوع آنها نشان می دهد که آنها برای کاربردهای تحقیقاتی و درمانی بالینی نویدهای زیادی دارند، علیرغم این واقعیت که فرآیندهای رفتاری و همبستگی ساختار-فعالیت آنها هنوز کمی درک شده است. نشان داده شده است که برخی از ترپن‌های G. lucidum در برابر سمیت کلیوی و التهاب داروها محافظت می‌کنند و اشاره به این دارد که ممکن است در پزشکی استفاده شوند (Zhao et al., 2020).
4.3.2. اثرات تعدیل کننده ایمنی پلی ساکاریدها

در زمان های اخیر یین و همکاران. (2021) بررسی و گزارش شده است که، پلی ساکاریدهای قارچ خوراکی دارای اثرات تعدیل کننده ایمنی هستند. بسیاری از پلی ساکاریدهای قارچ با فعال شدن سیتوکین های التهابی و سایر واسطه ها، سیستم ایمنی را تقویت می کنند. F. velutipes (PVPB1)، سطح سیتوکین های پیش التهابی (IL-1، IL-6، TNF-α) را در سلول های RAW 264.7 افزایش داد. از سوی دیگر، سطوح IgM، IgG و IL-10 در لنفوسیت‌های B موش با فعال‌سازی مسیرهای NF-kB ERK1/2 افزایش یافت. I. obliquus (IP3a) سیتوکین ها (IL-2، IL-12، IL-6، TNF-α) را در آزمایش موش افزایش داد. پلی ساکارید G. فروندوزا (GP11) و بدن بارده بیان mRNA را برای تولید NO، TNF-α و IL-1β، IL-6، IFN-γ، MIP-1β، MIP-1α و MIP-2 در سلول های RAW 264.7 تحریک می کنند. . H. erinaceus (HEP-S) سطوح NO، IL-6، TNF-α را با فعال کردن بیان پروتئین mRNA در سلول‌های RAW 264.7 افزایش داد. A. biporus با افزایش سیتوکین هایی مانند IL-1β، IL-6، TNF-α، تولید NO و بیان iNOS، COX-2 و همچنین سطوح mRNA را افزایش داد. به طور مشابه مسیرهای سیگنالینگ ERK/MAPK، NF-κB/IκB و ERK1/2 در سلول‌های RAW 264.7 فعال شد. پلی ساکاریدهای قارچ P. eryngii (EPA-1)، A. mella (AAMP)، C. militaris (CMPB-91) و S. commune (F2) تولید NO، IL-1، IL-6، TNF- را افزایش دادند. α با فعال‌سازی مسیرهای سیگنالینگ p38، ERK، JNK، MAPK و NF-κB، TLR-2 در سلول‌های RAW 264.7. در این مطالعه مروری، نویسندگان آزمایش‌های in vitro و in vivo از اثرات تعدیل‌کننده ایمنی پلی ساکارید قارچ را گردآوری کردند (یین و همکاران، 2021).

از آنجایی که وزن مولکولی زیاد پلی ساکاریدها از ورود آنها به سلول های ایمنی جلوگیری می کند، در عوض به گیرنده های سلولی متصل می شوند. جزء محرک پلی ساکاریدها حاوی گیرنده های سلولی زیادی از جمله دکتین-1، گیرنده مکمل 3 (CR3)، لاکتوسیل سرامید (لاکسر) و گیرنده مشابه Toll (TLR)2 است. در این موارد، کفایت پلی ساکاریدها با میل ترکیبی کم آنها برای گیرنده های سلولی آسیب ناپذیر کنترل می شود. آنها دارای اثرات تعدیل کننده ایمنی نیز هستند، اگرچه با مکانیسم فعال سازی سیستم ایمنی تاخیری. از طرف دیگر، پلی ساکاریدهای با وزن مولکولی پایین ممکن است وارد سلول های ایمنی شده و آنها را در نتیجه شکل ساختاری ساده خود فعال کنند و از این رو ایمنی را تنظیم کنند (باربوسا و همکاران، 2021).

مقدار و طول زنجیره های کوتاه شاخه ای در پلی ساکاریدهای قارچ ممکن است تأثیر قابل توجهی بر فعالیت زیستی آنها در سیستم ایمنی داشته باشد. در پلی ساکاریدهای فعال ایمونولوژیک، درجه انشعاب عدد (DB) عموماً بین 20 تا 40 درصد است. بخش پلی ساکارید عصاره G. frondosa با بهترین فعالیت تعدیل کننده ایمنی دارای وزن مولکولی حدود 800 کیلو دالتون کشف شد (Adachi et al., 1990).

اگرچه یک عدد DB بالا معمولاً با فعالیت افزایش یافته مرتبط است، در شرایط خاص، پلی ساکاریدهای انشعاب‌زدایی نیز ممکن است زیست فعالی آنها را افزایش دهند. برای مثال، فعالیت یک pachymaran عمدتاً جدا شده از Poria cocos، بیشتر از شکل طبیعی آن بود (Chihara et al., 1970). حتی با لنتینان که به خوبی مطالعه شده بود، حداکثر فعالیت های تعدیل کننده ایمنی و ضد سرطان در DB 32٪ به دست آمد و یک رابطه منفی بین فعالیت بیولوژیکی و سطوح DB بین 32 تا 40٪ وجود داشت (Bae et al., 2013).

ترکیب پلی ساکارید، علاوه بر ساختار زنجیره اصلی و الگوی انشعاب، ممکن است فعالیت زیستی را از طریق تغییر پایداری ساختار تغییر دهد. پلی ساکاریدهای قارچ با شکل سیم پیچ تصادفی ممکن است اثرات ضد سرطانی و تعدیل کننده ایمنی داشته باشند (ژائو و همکاران، 2020). افزایش فعالیت بیولوژیکی پلی ساکاریدها با اصلاح شیمیایی یک استراتژی رایج و موثر است. از پلی ساکاریدهای قارچ، این رویکرد برای تولید طیف وسیعی از تعدیل کننده های ایمنی استفاده شده است. این تغییرات شامل کربوکسی متیلاسیون، هیدروکسیلاسیون، فرمیل متیلاسیون، آمینو اتیلاسیون و سولفاته شدن است. گنجاندن چنین گروه های شیمیایی ممکن است برهمکنش احتمالی بین پلی ساکاریدهای اصلاح شده و گیرنده های سلول ایمنی را از طریق پیوند هیدروژنی و/یا جاذبه الکترواستاتیکی افزایش دهد و از این رو پاسخ ایمنی را تقویت کند. گلوکان دیواره سلولی سولفاته از Lentinus edodes دارای اثرات تعدیل کننده ایمنی و ضد سرطانی قوی تری نسبت به پلی ساکاریدهای بومی است. تأثیر افزایش یافته سولفاته شدن ممکن است به دلیل حلالیت بیشتر باشد، همانطور که در گلوکان پرشاخه TM3b نشان داده شده است. در نتیجه، وزن مولکولی، انشعاب، ترکیب شیمیایی و اصلاح شیمیایی پلی‌ساکاریدهای قارچ‌ها، زمانی که ترکیب می‌شوند، ممکن است تأثیر عمده‌ای بر فعالیت زیستی آن‌ها داشته باشد (چن و همکاران، 2012b؛ Zhang & Cheung، 2002). بررسی خواص ضد ویروسی قارچ های دارویی علیه کرونا

در سال‌های اخیر، مشخص شده است که قارچ‌ها دسته جدیدی از تعدیل‌کننده‌های ایمنی پروتئینی به نام FIP (پروتئین تعدیل‌کننده ایمنی قارچی) تولید می‌کنند (ژائو و همکاران، 2020). FIPها قادر به انجام وظایف مختلف هستند. با اتصال به گیرنده های Toll مانند، سلول های ارائه دهنده آنتی ژن را تحریک می کند و سیتوکین هایی مانند NO و IL-12 (TLRs) تولید می کند. با تحریک فسفوریلاسیون p38/MAPK، ممکن است تکثیر و تمایز سلول های T کمکی را تحریک کند (T

h0) وارد سلول های Th1 و Th2 می شود، ماکروفاژها و سلول های B را فعال می کند و تشکیل NF-kB را تقویت می کند. به عنوان مثال، FIP از Flammulina velutipes ممکن است سلول‌های Th1 را برای ایجاد IL-2 و IFN-γ تحریک کند و بنابراین تأثیر تعدیل‌کننده ایمنی خود را از طریق فسفریله کردن p38/MAPK انجام می‌دهد، که بیان مولکول‌های چسبنده بین سلولی را در سطح سلول T تنظیم می‌کند. (وانگ و همکاران، 2004).

FIP، از Volvariella volvacea، می‌تواند سلول‌های Th1 را تحریک کند و تبدیل‌های IL-2، TNF-α و IFN-γ را تقویت کند، همچنین سلول‌های Th2 را برای تولید IL-4، تمایز سلول‌های B، تبدیل ایمونوگلوبولین و توسعه آنتی‌بادی IgE القا کند. طبق چندین گزارش، FIP همچنین می‌تواند مسیرهای سیگنالینگ دیگری را در کنار p38/MAPK و NF-kB با تعامل با TLR‌ها فعال کند. به عنوان مثال، FIP از گانودرما tsugae (FIP-gts)، می تواند مسیر سیگنالینگ PI3K/Akt را فعال کند و مونوسیت های خون محیطی انسان را برای تولید IFN-γ وادار کند (Hsiao et al., 2008).

FIPs در مقادیر کم در قارچ های بومی خود وجود دارد که مانع مطالعه و پذیرش آن شده است. در نتیجه، استراتژی‌هایی برای بهبود تولید FIP‌های نوترکیب در گونه‌های دیگر، مانند مخمر Pichia pastoris و باکتری E. coli، با سرعتی سریع در حال توسعه هستند. به عنوان مثال، ژن LZ-8 از Ganoderma lucidum در P. pastoris برای تولید پروتئین نوترکیب LZ-8 (rLZ-8) بیان شده است. با وجود این واقعیت که پروتئین نوترکیب فاقد جزء کربوهیدراتی پروتئین طبیعی است، دارای فعالیت زیستی القای IL-2 مشابهی است. پروتئین FIP نیز به طور موثر در E. coli بیان شده است (Zhao et al., 2020).

Poria cocos سابقه طولانی در استفاده پزشکی در چین دارد. تحرک کمکی PCP-II، یک پلی ساکارید از Poria cocos، در موش هایی که با واکسیناسیون آنفولانزای H1N1 و آنتی ژن سطحی هپاتیت B (HBsAg) واکسینه شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. با توجه به نتایج، PCP-II سطح عامل مقابله کننده صریح آنتی ژن را در موش های واکسینه شده با آنتی بادی های آنفلوانزا افزایش داد. PCP-II تیترهای بیشتری از آنتی بادی های ضد HBsAg را نسبت به حیوانات واکسینه شده با آلوم HBsAg القا کرد. PCP-II تولید IL-12p70 و TNF-α را به ترتیب در سلول های دندریتیک و ماکروفاژها افزایش داد (Rincão et al., 2012). این یافته ها نشان می دهد که واکسن های کمکی PCP-II مقاومت هومورال و سلولی را بهبود می بخشد، که ممکن است به عنوان یک ادجوانت در آنتی بادی های انسانی و حیوانی استفاده شود (Wu et al., 2016).

گزارش شده است که پلی ساکارید اسیدی Cordyceps militaris با کاهش تیترهای ویروس آنفولانزای A (H1N1) در ناحیه برونش آلوئولی و ریه موش، عملکرد ایمنی را افزایش می دهد و در عین حال سطوح TNF-α و اینترفرون (IFN) را در خون، مایع شستشوی برونش آلوئولار و ریه افزایش می دهد. . همچنین NO، نیتریک اکسید سنتاز القایی، اینترلوکین (IL)-10، و سیتوکین های پیش التهابی مانند IL-1β، IL-6 و TNF-α را در سلول های RAW 264.7 افزایش داد (Ohta et al., 2007). با توجه به نتایج مطالعه، به نظر می رسد پلی ساکاریدهای اسیدی عفونت ویروسی را از طریق تقویت ایمنی کاهش می دهند (هوانگ و همکاران، 2014).
5. کاربردهای بالقوه قارچ برای مبارزه با COVID-19

بار ویروسی در COVID-19 (بیماری شدید کروناویروس) توسط عفونت سندرم تنفسی حاد شدید کرونا 2 (SARS-CoV-2) در اوایل و پس از شروع علائم به اوج خود می رسد. COVID-19 با تغییر پاسخ‌های ایمنی ذاتی و تطبیقی، و همچنین مشخصات سیتوکین غیر معمول و اختلال در عملکرد سیستم چند عضوی مشخص می‌شود که مدت‌ها پس از ریشه‌کنی ویروس ادامه می‌یابد. در نتیجه، یک استراتژی درمانی مبتنی بر داروهای ضد ویروسی ممکن است ناکارآمد باشد و داروهای ضد ویروسی ممکن است در مراحل بعدی بیماری درمانی نباشند. رویکردهای تعدیل‌کننده ایمنی در حال مطالعه شامل کورتیکواستروئیدها، داروهای سیتوکین و ضد سیتوکین، مهارکننده‌های مولکول کوچک و درمان‌های سلولی است (Mingyi et al., 2019).

در یک مطالعه تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده، دگزامتازون تنها دارویی بود که مزیت بقای بیماران COVID-19 را نشان داد. با این حال، ناشناخته است که کدام بیماران ممکن است بیشترین سود را ببرند و آیا خطرات طولانی مدت، مانند عفونت های ثانویه، وجود خواهد داشت. در اینجا اختلال ایمنی شدید COVID-19 و همچنین شواهد موجود برای اثرات تعدیل کننده ایمنی قارچ های دارویی مورد بحث قرار می گیرد. به دلایلی، پلی ساکاریدهای طبیعی، به ویژه پلی ساکاریدهای قارچ، اخیراً توجه زیادی را به خود جلب کرده اند و به یک جزء غذایی مکرر تبدیل شده اند (Mingyi et al., 2019).

تحقیقات مختلفی که در اینجا مورد بحث قرار گرفت نشان داد که پلی ساکاریدهای قارچ ممکن است عملکرد اندام‌ها و سلول‌های ایمنی را بهبود بخشند و از این رو ایمنی را تقویت کنند (Zhang et al., 2020b). در نتیجه، کشف یک تنظیم کننده ایمنی طبیعی در قارچ برای بهبود ایمنی یک سناریوی فعلی است. علاوه بر پلی ساکاریدهای خاص، قبلاً نشان داده شده بود که مولکول های زیستی قارچ دارای خواص ضد ویروسی و ضد التهابی هستند، که آنها را به گزینه های امیدوارکننده ای برای درمان های ضد ویروسی جدید تبدیل می کند (شکل 1). در نتیجه، ترکیبات طبیعی با پتانسیل موثر در درمان‌های نوآورانه COVID-19 ممکن است منابع جذابی به نظر برسند (اورهان و دنیز، 2020).

شکل 1. نمودار شماتیک نشان دهنده نامزدهای بالقوه ناشی از قارچ ها، مانند پلی ساکاریدها، لکتین ها، ترپن ها، پلی فنول ها و لیپیدها، می تواند برای داشتن اثرات ضد ویروسی، ضد التهابی و تعدیل کننده ایمنی درجه بالا برای پیشگیری و درمان SARS-CoV بررسی شود. -2.

شکل 2. برخی از ترکیبات موثر تعدیل کننده ایمنی از قارچ.

عصاره های پلی ساکارید قارچ های Cordyceps (Ophiocordyceps sinensis/Cordyceps militaris)، Coriolus (Trametes versicolor)، Shiitake (Lentinula edodes) و Maitake (Grifola frondosa) همگی اثر مهاری بر عفونت آنفولانزا در داخل بدن دارند. عصاره های مختلف Zhu Ling (Polyporus umbellatus)، Sun Agaric (Agaricus subrufescens)، Reishi (Ganoderma lucidum) و Cordyceps نیز در درمان هپاتیت B در کارآزمایی های بالینی امیدوارکننده بوده اند (Gao et al., 2002; Hsu et al.). ، 2008؛ لیو و همکاران، 2001؛ یان، 1988). در افراد مبتلا به تبخال تناسلی مکرر، مصرف مکمل با عصاره Coriolus منجر به افزایش آسیب‌ناپذیری و روزهای تعطیل کمتر شد و تحقیقات بالینی نشان داده است که Coriolus، Reishi و مشتقات پلی‌ساکارید مخلوط قارچ همگی به طولانی‌تر شدن آزادی سویه‌های پرخطر HPV کمک می‌کنند (کوتو و دا سیلوا، 2008؛ دوناتینی، 2014؛ کاوانا و هاشیدو، 1988).

در یک مطالعه in vivo، استفاده از عصاره قارچ برای محافظت در برابر آنتی‌بادی‌های آنفولانزا، آسیب‌پذیری محافظتی را افزایش داد، در حالی که FVe، پروتئینی از Enokitake (Flammulina velutipes)، به طور اساسی محافظت ضد توموری ناشی از واکسیناسیون HPV-16 را در نمونه‌ای دیگر طولانی‌تر کرد. دینگ و همکاران، 2009؛ ایچینوهه و همکاران، 2010). چندین قارچ دارای مواد شیمیایی با اثر ضد ویروسی مستقیم هستند و دو قارچ به طور خاص به دلیل مزایای بالقوه خود در همه گیری فعلی برجسته هستند.

Cordycepin (3′-deoxyadenosine) از ارگانیسم‌های Cordyceps در تعدادی از تحقیقات ثابت شده است که تکثیر ویروس را محدود می‌کند (Qin et al., 2019). همچنین دارای یک حرکت آرام بخش قدرتمند است و نشان داده شده است که با موفقیت از ریه ها در برابر آسیب شدید ناشی از نوعی واکنش غیرقابل حساسیت تحریک آمیز مشاهده شده در بیماری های شدیدتر ویروس COVID-19 محافظت می کند (لی و همکاران، 2018). در دوزهای 10، 30 و 60 میلی گرم/کیلوگرم در روز، Ophiocordyceps sinensis نشان داده شد که از موش ها در برابر آسیب شدید ریه محافظت می کند، با دوزهای بالاتر محافظت قابل توجهی را ارائه می دهد (Fu et al., 2019).

همچنین نشان داده شده است که تری ترپن های Reishi دارای اثرات کاهش دهنده قابل توجهی هستند، از تکثیر ویروسی جلوگیری می کنند و تکثیر ویروسی را کاهش می دهند. گزارش شده است که فعالیت آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین توسط تری ترپن ها و پروتئین های Reishi مهار می شود و تبدیل ACE-1 به ACE-2 را مسدود می کند، نوعی ماده شیمیایی که از طریق آن COVID-19 به سلول ها می رسد. اگرچه قارچ ها به وضوح به رشد سیستم ایمنی بدن و پیشگیری از عفونت کمک می کنند، اما آنها یک درمان نیستند (آنسور و همکاران، 2013؛ موریگیوا و همکاران، 1986).

در نهایت، برخی از قارچ‌های جالب در اینجا مورد مطالعه قرار گرفتند (Agaricus subrufescens، Agaricus blazei Murill، Cordyceps sinensis، Ganoderma lucidum، Grifola frondosa، Hericium erinaceus، Inonotus obliquus، Lentinula edodes، Pleurotus ostreatus، Poria cococos و Trainaceol می‌توانند اثراتی را نشان دهند). رویکرد چندوجهی به مدیریت کووید-19 از طریق اثرات ضد ویروسی، ضد التهابی و تعدیل کننده ایمنی، زیرا باعث کاهش تولید سیتوکین ها شده بود که در COVID-19 کشنده ترین محسوب می شود. در نتیجه، مکمل های غذایی و مواد مغذی مبتنی بر تخصص قارچ اتنومیکولوژیک در پیشگیری و درمان اپیدمی حاضر امیدوارکننده بوده است بررسی خواص ضد ویروسی قارچ های دارویی علیه کرونا (Slomski, 2021).

بر اساس تجربیات قبلی در مورد شیوع ویروس کرونا، اپیدمی‌های فصلی تولید شده توسط سایر ویروس‌ها و کارایی محصولات طبیعی در درمان HIV، HCV و آنفولانزا، قارچ‌ها و ترکیبات گیاهی آن‌ها ممکن است به عنوان یک داروی احتمالی برای مقابله با COVID-19 توسعه یابند (شهزاد) و همکاران، 2020). با وجود این، شواهد کافی مبنی بر اقدامات ضد ویروسی مستقیم ویژه ویروس COVID-19 وجود ندارد. در نتیجه، مطالعه بیشتر در مورد خاصیت ضد ویروسی با اثرات ضد التهابی و تعدیل کننده ایمنی، و همچنین کیفیت و ایمنی داروهای گیاهی، برای شناسایی نقش آنها در درمان COVID-19 مورد نیاز است. ترکیبات بیوشیمیایی مشتق شده از قارچ باید دارای اثرات ضد التهابی، آنتی اکسیدانی، ضد ویروسی و تعدیل کننده سیستم ایمنی باشند تا درمان موثری در درمان COVID-19 باشد. علیرغم اینکه سیستم رنین-آنژیوتانسین در COVID-19 دخیل است، با ACE-2 به عنوان هدف اصلی، درمان موثری در درمان COVID-19 است (Attah et al., 2021؛ Brendler et al., 2021; Rangsinth. و همکاران، 2021).

6. محدودیت های مطالعه

•قارچ ها بیشتر به عنوان مکمل های غذایی یا وعده های غذایی کاربردی در حال حاضر استفاده می شوند. با این حال، اقدامات احتیاطی ویژه ای از نظر آماده سازی، کاربرد، دوز و پیامدهای مضر باید انجام شود.
•علاوه بر این، تیین تأثیر قارچ در برابر عفونت کروناویروس، آزمایش‌های آزمایشگاهی بالینی و بالینی، استانداردسازی و اعتبار علمی باید با مجوز قانونی در نظر گرفته شود.
•ایجاد ایمنی مواد غذایی مشتق شده از قارچ دارویی برای استفاده درمانی از طریق توسعه رویکردهای مطالعه بالینی.
•تقویت فرآیند فارماکولوژی معکوس با شناسایی مولکول اولیه با استفاده از فناوری های پیشرفته.